No mundo dos túnidos, coma son o noso bonito do Norte, a xarda, a albacora e especies afíns sempre, xalundes, de grande interés económico formando parte de capturas tradicionais, o atún da nome á familia. A falar en concreto do voraz atún (Thunnus thynnus L.) diremos que é un peixe migrador e peláxico que, por …
Os meixóns, un dos productos típicos de Galicia agachan o misterio da súa bioloxía. Son meixóns, sí, cando chegan as nosas costas, das que sairon as súas nais, e ás que volven sn saberen por qué nen cómo, pero para constituir un prato típico das costas galegas coma primeiras receptoras das que consiguen atravesa-lo Atlántico, …
Así se chama o “Pagellus bogaraveo” (Brünnich), ou “P. centradontus“, que non debemos confundir coa breca, bica ou pica “P. erythrinus” (Linneo), ou co aligote ou pancho picudo “P. acarne” (Risso). Na cousa dos nomes respeto moito como naturalistas a Linneo (xa ora) e mesmo a Risso, un francés traballador que estudiou os peixes a …
A xarda (ou cabala) é o peixe azul chamado Scomber scombrus L. Polo nome, que en latín significa “escombro”, non paresce que se lle teña moito aprezo, o que é inxusto porque unhas xardas ó forno, cun pouco de limón despois, son moi saborosas e tamén, dende fai pouco tempo, limpas e escachadas se comen …
Coido que non hai ninguén que non comera algunha vez un destes peixes: ou fritidos, ou como anchoa enlatada, ou en vinagre, ou no prato enxebre que chamamos “Picaracha”, que ten o incomenente de que endexamais abonda e que constitúe un dos grandes monumentos culinarios da Humanidade. Decátense de que escribín o seu nome cun …
A pescada é o Merluccius merluccius (Linnaeus) aludindo á voracidade do lucio de río, e haina en todas partes da mar oceana, nunha e noutra beira do Atlántico, no Mediterráneo e no Pacífico, con pequenas variacións morfolóxicas entre elas. En Galicia chámase “pescada” ou “pixote” cando é adulta, “pescadilla” cando aínda non chega, e “carioca” …
