Din que os caramuxos son o marisco máis caro das costas galegas. Din esto polo seguinte: pesade un kilo de caramuxos nunha marisquería (non nunha balanza de precisión, xa ora). Despois os botades nunha pota con auga e unhas areiñas de sal. Xa cocidos, os escurrides e deixades enfriar. Para comelos colledes un alfinete co que facedes […]
O mexillón, moi abundante en Galicia, é un bivalvo co vértice descentrado e coas dúas marxes da cuncha diferentes. Externamente é mouro, e ás veces púrpura ou marrón. A traveso das súas branquias poden pasar ata oito litros de auga por hora, retendo l as partículas procedentes de residuos de susutancias orgánicas, do fitoplancton e
Mexillón de Galicia (D.O.P.) Read More »
O camarón é un crustáceo decápodo de cor lixeiramente rósea translucente, pero vergoñento coma poucos pola cor bermella que se lle pon cando o cocen. Para mín é o marisco que máis rende (ó revés das minchas), porque eles pesan pero as cascas non. Co abdomen máis longo có cefalotórax, pode chegar a ter oito
O naturalista francés Don Xoan Bautista de Monet, Cabaleiro de Lamarck, autor da teoría transformista (eso de que “a función crea o órgano”, que despois se fixa pola herdanza) chamou á alongada Lura ou Chipirón dos mares galegos, “Loligo Vulgaris”. O de Loligo está xustificado porque era como se chamaba en latín. O de Vulgaris
A centola (Maja squinado) é coma unha araña lixeiramente ovoide, enorme, e de caparazón vermello, forte e calcáreo. Pola banda máis estreita, onde ten a boca, ten un par de pinzas fortes de tres artellos e, simetricamente, veñen outros catro pares de uñas artelladas. Tódolos apéndices están cheos de carne, así coma todo o corpo
A vieira (Pectem maximus) é un marisco, símbolo xacobeo por excelencia. Un pelengrín sen a súa vieira ben visible (ou, a lo menos, unha cualquera das súas valvas) é coma un xardín sen flores. Naturalmente, a vieira é un símbolo logo de comela, porque o seu saibo é esquisito. No apartadoiro de receitas poderán ler
A zamburiña (Chlamys varia) parécese, en pequeno, á vieira, aínda que poderíamos dicir que é dabondo mais pequena e nin sequera son da mesma familia, vivindo esta especie ata oitenta metros de profundidade. A súa cuncha podería ser o símbolo xacobeo dun cativo. Algúns din que o seu saibo é mellor que o da vieira.
A navalla, irmá do longueirón ten o nome científico de “Solen ensis“. Xa que logo, pertence á familia dos “Solénidos“. Tamén, algúns tratadistas chámanlle “Ensis ensis” pero tanto ten. En galego temos unha manchea de nomes da “navalla“, pouco semellantes uns ós outros. Para min o máis divertido é “carallete” que se corresponde co portugués
O seu nome científico é Octopus vulgaris. O de Octopus refírese a que ten oito brazos arredor da boca. Todos estes brazos, grises coma o corpo e con manchas pardas son, en conxunto, máis longos que o seu corpo en forma de globo. O polbo non ten cuncha, e a súa lonxitude chega a sobardar
O percebe é o Pollicipes cornucopia, nome que fai referenza ó dedo polgar ou furabolos. A uña bivalva, feita cadansúa de varias pezas é o extremo do dedo que se fixa ás rocas. O dedo é un pedúnculo carnoso protexido por unha pel moi forte. Seguro que se decatan de que a parte comestible do
